การกลับมาของเธอ

การกลับมาของเธอ

เวลาที่เราจากกัน มันแสนคุ้มค่าเหลือเกิน
ความทุกข์ ความเศร้า ที่แสนยาวนาน
ฉันเต็มอิ่มซาบซึ้งซะเหลือเกิน
ตอนแรก ฉันขอขอบคุณที่เธอจากไป หัวใจฉัน

ในวันเวลายาวนาน ฉันคิดว่าฉันรักเธออ
มีถ้อยคำมากมายเหลือเกินที่อยากเอ่ย
ดวงใจฉันแสนเส้า สุดฝืนในชิวิต
แต่วันนี้เธอกลับมา

เธอรู้ไหมว่ามันยากแค่ไหนที่จะลืมเธอ
โอ้เธอคนดี การกลับมาครั้งนี้มันทำร้ายฉันนะที่รัก
อยากบอกไห้เธอกลับไป
แต่ใจฉันทำไม่ได้.....................

ทำไม่ได้เหมือนวันที่ใจฉันบอกไห้ลืมเธอ ที่รักของฉัน

เสียงจากเศษใบไม้

เสียงจากเศษใบไม้........



เสียงสายลม พัดผ่านไป
ฝุ่นกับเศษใบไม้ ปลิวล่องลอย
สายลมช่างพัดอย่างหงอยเหงา
กับต้นฤดูหนาว เปลี่ยวปล่าว

ผมยืนมอง คล้อยตามสายลม
จนสิ้นสุดการเคลื่อนไหวของใบไม้
ใบไม้กระจัดกระจาย เปลี่ยนตำแหน่ง
เหมือนเช่นเรา..........

ที่นี่ไม่มีเธอ อย่างเช่นเดียวกับ ที่นั่นก็ไม่มีฉัน
ความคิดถึงปลิดปลิว ตามเศษใบไม้
มันจะจบลงตรงไหน
มันจะเหมือนใบไม้เหรอ

ร่วงหล่นลงมายังพื้นดิน
อยากถามใบไม้ ว่ารู้สึกอย่างไร
ถ้ามันตอบได้ คงบอกว่า
อยู่ที่สายลม จะพัดไป
ให้มันไกล้ หรือ ไกล จากความคิดถึง แค่นั้นเอง...........

22-11-2011
saraburi,thailand

เงียบ เงียบ

เงียบ...เงียบ......




สายลมพัดผ่านตัวเราไปอย่างเงียบเงียบ
เส้นผมปลิวพริ้วผ่านใบหน้าไปอย่างเงียบเงียบ
ทุกอย่างผ่านไปอย่างเงียบเงียบ
สิ้นเสียงความงียบ เราลุกขึ้นมอง

รอบกายช่างเงียบงัน
คนรอบกายหายไปอย่างเงียบเงียบ
เรายืนอึ้งเฝ้ามองความเงียบ
เงียบจังเลย.......................

ความเงียบนี้จะอยู่อีกนานไหม
เราเฝ้าถามตัวเอง
พลันหันหลังกลับ เดินสวนทางผู้คนมากมาย
ดูเหมือนวุ่นวาย แต่มันก็เงียบ
หรือชีวิตเราจะเงียบงันเช่นนี้
ล่าสุดที่เราได้ยินเสียงความวุ่นวาย
คือก่อนสายลมวูบนั้น มันพัดผ่านไป ไปอย่างเงียบเงียบ
เราเหมือนสูญเสียการได้ยินไป

ผ่านสายลมวูบใหญ่นั้นไป เสียงเริ่มกลับมา
ค่อยๆชัดเจนขึ้นทุกที ทุกที
เมื่อความเงียบงันจางหาย
เราเริ่มเข้าใจว่า การได้ยินช่างมีค่าจริงจริง

สิ่งที่เหลืออยู่คือความทรงจำ อันแสนเงียบงัน
เรายังแอบคิดถึงเสียงแห่งความเงียบนั้น
และเฝ้าคิดเสมอว่า สายลมคงหวังดี กับเราทั้งสองคน
จึงได้พัดพาให้เราจากกันไปอย่าง เงียบ เงียบ.............

smallroom309
3/07/2011
8:27
Saraburi, Thaiand

เรื่องของฝุ่น

...................เรื่องของฝุ่น

เราบางคน ได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำ........
เราบางคน ไม่ได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำ.......
และเราทุกคน อยากทำในสิ่งที่เราอยากทำ.........

ผมคนหนึ่งคิดอยู่เสมอ ว่าผมอยากทำอะไร
แต่ในเศษเสี้ยวของความคิด เราก็รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้
ความรู้สึก อาจเป็นแค่เรื่องสมมุติ หากเราเปรียบเทียบมันกับความจริง
เราทุกคนมีจุดของเราเองที่ต้องยืนอยู่

สายลมเพียงแผ่วเบา ไม่อาจทำเราล้ม
แต่อาจพัดพาฝุ่นมาเข้าตาเราได้
มันอาจเจ็บปวด จนเสียน้ำตา
แต่ซักพักมันก็จะหายไป

แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่า ยามเมื่อลมพัดผ่านตัวเราไปเมื่อได
เราจะยังจำฝุ่นเหล่านั้นได้เสมอ แม้เพียงแผ่วเบา
ผมว่าฝุ่นคงมีความสวยงามอยู่บ้าง ไม่มากก็น้อย
ไม่อย่างนั้นเราคงไม่ฝืนลืมตาเพื่อที่จะมองเห็นมัน
เพื่อที่จะรับรู้ถึงความเจ็บปวด...ที่....อาจจะสวยงาม

...

24-01-2011 >>> 11:57