ความมืดกำลัง พัดผ่านมายังน่านฟ้า
กทม สีเทายังไม่คลี่คลายเลย
สีแดงก่อการชนวน คุณรู้หรือเปล่า
แล้วสิ่งที่ตามมาคืออะไร ใครตอบได้
เลวชาติ บัดซบ ฉิบหาย
เราทำได้แค่นี้
มันคือใคร มึงคือไคร
ทำได้ถึงขนาดนี้
บ้านของเรา คุณรักไหม
ยืนนิ่ง ทึ่งกับสิ่งเหล่านี้
ผมมองดูออกไป ไร้ซึ่งเส้นขอบฟ้า
ควันไฟมันไกลแค่ไหนหนา
ทะมึน ช่างน่ากลัว
กลับกันใจคนสิน่ากลัวกว่า
ด่าทอต่อว่า มึงระยำ
ช่างอนาจเหลือแล้ว จิตใจคน
ความกลัวมิอาจบดกั้นแล้ว
กับความชั่วช้าสามาน
คอยดูกันไปเถิดเพื่อนเอ๋ย
ความสว่างจะเกิดขึ้นฤา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น