ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่โลกแห่งศิลปและดนตรี

'' ดนตรีถือเป็นภาษาที่ใช้สื่อสารกันได้ มันจะบอกถึงความรู้สึกที่ลึกๆเข้าไปข้างใน โดยที่เราไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ''

วันพฤหัสบดีที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

ร่ายรำในเงาสลัว



ความมืดกำลัง พัดผ่านมายังน่านฟ้า
กทม สีเทายังไม่คลี่คลายเลย
สีแดงก่อการชนวน คุณรู้หรือเปล่า
แล้วสิ่งที่ตามมาคืออะไร ใครตอบได้

เลวชาติ บัดซบ ฉิบหาย
เราทำได้แค่นี้
มันคือใคร มึงคือไคร
ทำได้ถึงขนาดนี้

บ้านของเรา คุณรักไหม
ยืนนิ่ง ทึ่งกับสิ่งเหล่านี้
ผมมองดูออกไป ไร้ซึ่งเส้นขอบฟ้า
ควันไฟมันไกลแค่ไหนหนา

ทะมึน ช่างน่ากลัว
กลับกันใจคนสิน่ากลัวกว่า
ด่าทอต่อว่า มึงระยำ
ช่างอนาจเหลือแล้ว จิตใจคน

ความกลัวมิอาจบดกั้นแล้ว
กับความชั่วช้าสามาน
คอยดูกันไปเถิดเพื่อนเอ๋ย
ความสว่างจะเกิดขึ้นฤา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น